بر ما خرده می گیرند که شما جنگ را دوست دارید پس خشونت طلب هستید و از دنیای آرام و عشقولانه چیزی سرتان نمی شود. راست می گویند. ولی اینجا نکته ای هست غامض. ما جنگ را دوست داریم ولی کدام جنگ را.
جنگ که تمام شد عده ای از جمع جنگجویان ما، سر به زیر انداختند و مثل مادر مرده ها اشک ریختند. آنها در خیبر و بدر طعم تلخ جنگ را چشیده بودند. آنها در شلمچه و فکه بهترین و پاکترین عزیزانشان را غرق در خون دیده بودند. آیا شما فکر می کنید اینان عاشق جنگ بودند. نه؛ کسی از جنگ و کشتار خوشش نمی آید.
ما جنگ را دوست نداریم ولی می گوییم کاش با شما بودیم ای پاکان. در واقع غصه ما نه بر جنگ بلکه بر فراق علمداران عاشقی است که زمین بر حضورشان مباهات می کرد و از مناجاتشان به سرور می آمد.
از خدا می خواهیم به ما فرصتی دهد تا در کانال کمیل بر پاهای ابراهیم هادی بیافتیم و او را زیارت کنیم. هم او که خدا درباره اش می گوید: سلام بر ابراهیم، به راستی او از بندگان مومن ما بود.